misereo

misereo
mĭsĕrĕo, ŭi, ĭtum, 2, v. n. and mĭsĕ-rĕor, ĭtus, 2 ( inf. pres. misererier, Lucr. 5, 1023; ante- and post-class. part. perf. misertus for miseritus, Scip. Afric. ap. Macr. S. 2, 10; Hyg. Fab. 58), v. dep. [miser], to feel pity, have compassion, to pity, compassionate, commiserate.
I.
In the verb. finit. (in the act. form only ante-class.).
(α).
Form misereo:

piaculumst miserere nos hominum rem male gerentum,

Plaut. Truc. 2, 1, 13: miserete anuis, Enn. ap. Non. 474, 30 (Trag. v. 232 Vahl.): cogebant hostes, ut misererent, id. ap. Prisc. p. 824 P.:

ipse sui miseret,

Lucr. 3, 881.—
(β).
Form misereor (class.):

miseremini sociorum,

Cic. Verr. 2, 1, 28, § 72:

postulat, ut sui misereantur,

Auct. Her. 1, 14, 24: miserere temporis, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 1: nescio qui nostri miseritus tandem deus, Afran. ap. Gell. 20, 6, 5:

deos miseritos nominis Romani,

Liv. 27, 33 fin.:

cum misereri mei debent,

Cic. Att. 4, 5, 2:

laborum tantorum,

Verg. A. 2, 143:

miserere mei, miserere meorum,

Ov. H. 12, 81:

miserere inopum sociorum,

Juv. 8, 89.—With dat.:

cui Venus postea miserta est,

Hyg. Fab. 58; Diom. p. 294 P. —With acc. (dub.):

tot miserere animas,

Grat. Cyneg. 440 (al. miserare).— Impers. pass.:

ut supplicum misereatur,

that we should feel pity for suppliants, Cic. Inv. 1, 30, 48.—
II.
Impers.: miseret and (less freq.) miseretur me alicujus and alicujus rei, it distresses me, I feel pity or compassion for a person or thing.
(α).
Form miseret: miseret me eādem formā dicitur, quā piget, poenitet, taedet, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.: tui me miseret, mei piget, Enn. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 82 Vahl.); cf.: quos non miseret neminis, id. ap. Fest. p. 162 Müll. (Trag. v. 174 ib.):

miseret et aliorum, tui te nec miseret nec pudet,

Plaut. Trin. 2, 4, 30:

eorum nos miseret,

Cic. Mil. 34, 92:

neque te mei tergi misereret, si, etc.,

Plaut. Ps. 5, 2, 25:

nilne te miseret,

id. ib. 1, 3, 74.—
(β).
Form miseretur, miseritum (misertum) est: patris me miseretur, Turp. ap. Non. 477, 15: neque me minus vestri quam mei miserebitur, L. Crassus ap. Prisc. p. 824: quando te nostrum et reipublicae miserebitur? Quadrig. ap. Gell. 20, 6, 11:

cave te fratrum pro fratris salute obsecrantium misereatur,

Cic. Lig. 5, 14, acc. to Prisc. p. 797 P. (Klotz, misereat):

neque metui, neque tuorum liberum misereri potest,

id. Verr. 2, 1, 30, § 77 Zumpt N. cr.:

me ejus miseritum'st,

Plaut. Trin. 2, 4, 29: quo me reipublicae maxime misertum est, Scip. Afric. ap. Macr. S. 2, 10.—With gen.: miseretur tui, Pac. ap. Non. 477, 16.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • miséricorde — (mi zé ri kor d ) s. f. 1°   Sentiment par lequel la misère d autrui touche notre coeur. C est un homme sans miséricorde. •   Celui qui dans le temps n aura pas exercé la miséricorde, n a point de miséricorde à espérer dans l éternité, BOURDAL.… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”